Prof. nadzw. dr hab. inż. Janusz Morbitzer jest absolwentem krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej. Doktoryzował się i habilitował z zakresu nauk humanistycznych (pedagogika, specjalność: pedagogika medialna).
Zajmuje się szeroko pojętą tematyką edukacji informatycznej i medialnej, ze szczególnym uwzględnieniem edukacyjnych zastosowań mikrokomputerów, Internetu i innych tzw. nowych mediów. W swoich pracach koncentruje się na badaniu społecznych, cywilizacyjnych, kulturowych, psychologicznych i edukacyjnych konsekwencji rozwoju społeczeństwa informacyjnego oraz mediów i poszukiwaniu optymalnych metod ich stosowania w procesie kształcenia i samokształcenia. Ważnym elementem naukowych dociekań prof. Janusza Morbitzera jest zagadnienie nowej kultury uczenia się oraz różnorodnych zagrożeń ze strony mediów elektronicznych. Ważną społecznie jest publikacja „Dzieci sieci- inne mózgi, nowe koncepcje edukacyjne”.
Jest autorem ponad 250 artykułów naukowych, 5 monografii, kilku haseł w Encyklopedii Pedagogicznej XXI wieku (m.in. społeczeństwo informacyjne, technopol, globalna wioska, informacyjny zalew) oraz redaktorem naukowym ponad 20 monografii konferencyjnych. Do najważniejszych prac należą: Edukacja wspierana komputerowo a humanistyczne wartości pedagogiki (2007), Współczesna technologia kształcenia (1997), Mikrokomputer dla nauczyciela humanisty (1994), Adaptacyjny mikrokomputerowy system kontroli wiedzy studentów (1992).
Jest organizatorem 24 sympozjów naukowych „CZŁOWIEK – MEDIA – EDUKACJA” (dawniej „Komputer w edukacji. Jest członkiem Komitetu Rozwoju Edukacji Narodowej Polskiej Akademii Nauk, Rady ds. Informatyzacji Edukacji (organ doradczy Ministra Edukacji Narodowej); Ośrodka Rozwoju Kompetencji Edukacyjnych oraz Komisji Nauk Pedagogicznych krakowskiego Oddziału Polskiej Akademii Nauk.
W przeszłości uprawiał sport – był zawodnikiem sekcji kolarskiej KS „Cracovia”, notując na swoim koncie wiele sukcesów. W latach 1974-75 był członkiem kadry narodowej juniorów przygotowywanej do Mistrzostw Świata. Do dziś jazdę na rowerze (górskim) na dystansach 100-160 km traktuje jako najlepszą formę czynnego wypoczynku. O sporcie mówi, iż „ ... jest ważnym elementem holistycznego rozwoju człowieka. Warto przypomnieć znaną sentencję: W zdrowym ciele zdrowy duch. Myślę, że najważniejsze jest, by jego uprawianie, choćby nawet amatorskie, dostarczało radości i wzruszeń, zaspokajało naturalną potrzebę ruchu. Uważa, że udało mu się zrealizować piękną maksymę życiową: „Znajdź sobie pracę, którą lubisz, a całe życie nie będziesz pracować”, co oznacza, że aktywność naukowa i dydaktyczna stała się pasją, dostarczającą wielu radości i zawodowej satysfakcji. Za osiągnięcia w tym obszarze został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2011) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2013).