Lifelong learning (LLL) jest szlachetną ideą, a zarazem procesem, który odnosi się do wszelkich przejawów aktywności poznawczej człowieka w biegu życia. LLL obejmuje wszelkie modele edukacji, czyli kształcenie formalne, pozaformalne i nieformalne uczenie się. Immanentną częścią LLL jest edukacja w późnej dorosłości, uczenie się osób w podeszłym wieku. Mówimy o tym procesie: Laterlife learning. Jako badaczka, geragog promuję przekonania o uczeniu się w podeszłym wieku jako narzędziu emancypacji, empowermentu, zmiany społecznej, której podmiotem są
starsi dorośli. Współczesne nauki o edukacji eksponują założenia konstruktywizmu, jednej z doktryn pedagogicznych. Współgra z nimi krytyczna gerontologia edukacyjna. Doktryny te zakładają autonomiczną aktywność uczącego się człowieka. Uczy się on z własnej inicjatywy, koncentruje się na własnych potrzebach, zainteresowaniach, pasjach. Konstruuje własną wiedzę poprzez interakcje z otoczeniem, poprzez doświadczanie, uczenie się w nieoczywistych przestrzeniach edukacyjnych, w codzienności. Z moich badań wynika, że starszych dorosłych najmniej interesuje edukacja formalna, podejmowana dla dyplomów, certyfikatów. Wielu z nich uczestniczy w edukacji pozaformalnej, która wyraża się w działaniu UTW lub kursów umiejętności, na przykład cyfrowych. Jeszcze więcej uczestników grupuje zorganizowana edukacja nieformalna, która zachodzi w instytucjach kultury (teatr, muzeum, biblioteka), miejscach rekreacji, w miejskich i wiejskich ośrodkach kultury, stowarzyszeniach, klubach seniora. Najczęściej jednak mamy do czynienia z nieformalnym uczeniem się w życiu i z życia, w codzienności, w rodzinie, w grupie rówieśnicze - mowi dr hab. Zofia Szarota, prof. AWSB w wywiadzie dla Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń UTW.
Cały wywiad można przeczytać TUTAJ